"Błękit szafiru" to już drugi tom "Trylogii czasu". Recenzję poprzedniej części znajdziecie TUTAJ :)
Gwendolyn i Gideon zapatrzeni w siebie wrócili właśnie z początku XX wieku. Ale sprawy tylko się skomplikowały. Czy Strażnicy mają rację uznając Lucy i Paula za przestępców, czy też może mylą się w swej wierności Hrabiemu de Saint Germain? Gwendolyn jako jedyna zdaje się mieć wątpliwości. Uczucia Gideona do Gwen wystawione zostają na najpoważniejszą próbę ...
Podróże w czasie, niebezpieczeństwa, miłość ...
Moja ocena: 8/10
Po drugi tom sięgnęłam zaraz po przeczytaniu pierwszego. Pierwsza część całkowiecie mnie pochłonęła, dlatego też zdobycie kolejnej było już tylko czystą formalnością :)
Tym razem ocena o stopień niższa, co nie znaczy, że ten tom pochłonął mnie w mniejszym stopniu niż poprzedni :) W drugiej części na pierwszy plan zdecydowanie wysunięty jest wątek miłości Gideona i Gwen. Jest on bardziej rozbudowany niż w części pierwszej. Książka w pewnym momencie troszkę mnie nudziła, gdy Gwen ciągle smęciła po każdej sprzeczce, nieporozumieniu z Gideonem :P Żeby sprawa była jasna - jestem dziewczyną i wiem, że my kobiety lubimy wszystko głęboko i długo przeżywać, nie mniej ja nie przepadam czytać tych całych "babskich dylematów" :D To męczy, uwierzcie. Nawet kobiety xD
Jeśli chodzi o styl pisania, jest on na bardzo dobrym poziomie :) Opisy są tak napisane, by czytelnik się nie nudził, lecz aby sam poczuł emocje bohatera :)
Jak się uśmiechać , by nie pokazać zębów?
Jak tańczyć manueta?
W co się ubrać na XVIII wieczne przyjęcie?
Na te, i na wiele innych pytań odpowiedzi znajdziecie właśnie w tej książce :)
Książka w żadnym razie mnie nie rozczarowała, wręcz przeciwnie - zachęciła do przeczytania kolejnej (nniestety, już ostatniej) części tej trylogii, której recenzję zobaczycie już niebawem :)
Po oglądnięciu adaptacji pierwszej części, byłam zawiedziona, że była ona aż tak bardzo niezgodna z książka xDD Dlatego też oglądając adaptację drugiej części postanowiłam oglądać tak, jak gdybym nigdy nie czytała tej książki ( a uwierzcie, było to dla mnie mega trudne :D )
Napewno duży plus za to, że ścieli włosy Gideonowi :D Wyglądał dla mnie dużo lepiej :)
Ogólnie film mi się podobał, aktorka grająca Gwendolyn jest piękną i nie najgorszą aktorką :)
Poniżej zamieszczam zwiastun filmu :)
Jest on jednak całkiem inny jak książka :P
Teraz z niecierpliwością czekam na trzecią część :)
W dniu Wszystkich Świętych co rok, na ziemię przychodzi Gustaw - zakochany młodzieniec, który popełnił samobójstwo z powodu nieszczęśliwej miłości. Odwiedza dom pastora i to jemu opowiada swoją jakże tragiczną historię.
Równo o północy znika ...
Moja ocena: 7/10
Gdy moja nauczycielka oznajmiła nam, że mamy to przeczytać, wraz z III częścią (której recenzję także dodam :P) byłam szczerze niezbyt zadowolona. Nie przepadam za takimi utworami, gdyż wymagają one ode mnie dużego zaangażowania: pełne skupienie i myślenie (czyli odpadało czyatnie + słuchanie muzyki, co tak uwielbiam :)
W tym wypadku byłam jednak mile zaskoczona. Była to piękna opowieść o niespełnionej miłości, młodzieńczego zakochania bez wzajemności. Do serca przypadł mi też cytat kończący utwór:
"Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy"
Tyle życiowej prawdy w kilku prostych słowach ...
Bardzo podobają mi się lektury, które mają w sobie jakiś przekaz, i co ważniejsze ten przekaz odczuwam tak, jak gdyby był skierowany tylko do mnie.
A co Wy sądzicie? Kto czytał? Męczyliście się przy czytaniu czy wręcz przeciwnie?
Autor: Kerstin Gier Tytuł: "Czerwień rubinu" Ilość stron: 344 Wydawnictwo: Literacki Egmont Rok wydania: 2011 Cykl: "Trylogia czasu"
Pewnego dnia szesnastoletnia Gwendolyn odkrywa, że jest posidaczką genu podróży w czasie - niespodziewanie przemieszcza się o sto lat wstecz. Okazuje się, że nie jest jedynym podróżnikiem - istnieje całe tajne bractwo, zajmujące się kontrolą dwunastu podróżników w czasie - Gwen jest ostatnim z nich . Szybko odkrywa, że jedenastym jest bardzo atrakcyjny dziewiętnastolatek: Gideon. Ale zakochiwanie się nie jest takie proste gdy się skacze tam i z powrotem w czasie i gdy trzeba wypełnić niebezpieczną misję w XVIII wieku.
Moja ocena: 9/10 Bardzo żałuję, że nie natknęłam się na tą trylogię dużo wcześniej :) Była świetna. Jak dotąd nie czytałąm zbyt wiele ksiażek o tematyce podróży w czasie, i na szczęście ta jak dotąd pierwsza mnie nie zawiodła :) Choć książka liczy ponad 300 stron, to dla mnie była to książa na jeden wieczór. Tak bardzo wciągnęłam się w tą historię, że nie pamiętałam nawet kiedy już biegłam po kolejny tom :) Oprócz dobrze opisanej historii miłości Gwendolyn i Gideona, możemy jakże wiele dowiedzieć się o innych epokach! Jak dawniej się ubierano; jak dygnąć przed królem a jak przed hrabią, jak prawidłowo chodzić, siadać, pić herbatę i wiele innych rzeczy, które dla nas, byłyby zapewne bardzo śmieszne :) Akcja przez cały czas jest bardzo dobrze rozwinięta i ciekawa, przez co z każdą stroną tajemnic jest coraz wiecej, a czytelnik ma ochotę na więcej :) Moim rozczarowaniem był opis wyglądu mojego idealnego Gideona ... Miał on Długie Kręcone Włosy ... xDDDDDD Nope! Nie cierpię, gdy zakochuję się w kolejnym książkowym bohaterze, a potem dowiaduję się, że ma on długie, kręcone włosy xD NIE! XDD Ogólnie książka bardzo mi się podobała, dlatego też sięgnęłam po kolejne dwa tomy, których recenzję dodam już jutro :) Polecam gorąco :) Bardzo się ucieszyłam, gdy znalazłam informację, że "Czerwień rubinu" została zekranizowana. Byłam zachwycona! Z tak świetnej książki musiał powstać świetny film! A tu takie rozczarowanie :/ Po pierwsze: Aktor grający Gideona nie był dla mnie wystarczająco przystojny xDDDDD Po drugie: Brakowało mi w filmie tego jakże charakterystycznego dla tej trylogii dialogu: "Gotowa Gwendolyn? Gotowa, jeśli Ty też jesteś gotowy" <333333 Po trzecie: Od połowy filmu była jakaś całkiem inna akcja, która w książce w ogóle nie występowała! Gwendolyn miała hipotermię? Serio ?! xDDD Po czwarte: Wszystko było zmienione xDDD Po piąte: Na końcu powinna być scena gdy oni całują się po raz pierwszy w konfesjonale, a w filmie tego nie było ! Nie mogłam tego przeboleć ! xDDDD A więc, film niezbyt mi się podobał. Powiem więcej: byłam rozczarowana.
Moja ocena: 5/10 Poniżej zamieszczam zwiastun ekranizacji tej świetnej powieści :)
Ktoś z Was czytał? Ktoś z Was oglądał? A może jedno i drugie? Co sądzicie? Chętnie poznam Waszą opinię :)
Tym razem, mam dla Was recenzję książki, której tematyka nie jest mi obca, jednak nigdy nie sięgałam po książki tej tematyki. Książka ta porusza jakże aktualny problem: mobbingu w szkole ... Zapraszam do czytania !
Autor: Amanda Maciel Tytuł: "Tease. Ja jej nie zabiłam ..." Ilość stron: 335 Wydawnictwo: Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA Rok wydania: 2015
Emma Putnam nie zyje, a winę za to ponosi Sara Wharton. Tak przynajmniej wszyscy uważają. Sara i troje uczniów liceum zostało oskarżonych o psychiczne znęcanie się nad swoją koleżanką Emmą. Z tego powodu popełniła samobójstwo. Sara jest napiętnowana i uznana za winną przez kolegów, miejscową społeczność i media. W wakacje poprzedzające klasę maturalną, między spotkaniami z prawnikami i sądową psychoterapeutką, Sara musi przemyśleć własną rolę w niedawnej tragedii. Będzie też musiała znaleźć sposób, by dalej żyć, choć teraz jest przekonana, że jej życie się skończyło ...
Moja ocena: 6/10
Nie przepadam za wszelakimi książkami przepełnionymi łzami, tragediami, samobójstwami ... itd. Są to dla mnie zbyt emocjonalne książki i rzadko po nie sięgam. Tym razem razem przełamałam jednka swoją niechęć, gdyż słyszałam wiele dobrych opinii na temat tej książki ... Jeśli chodzi o styl pisania, nie był on zły, jednak momentami nieco się męczyłam, czytając tę historię. Pełno jest w niej opis uczuć głównej bohaterki Sary. Nie byłoby to takie złe, gdyby nie to, że dla mnie za mało było w tym akcji - czegoś co sprawiłoby, że przeczytałam tę książkę jednym tchem.Czasmi też, gubiłam się podczas czytania, gdyż co chwila przeskakujemy w czasie - raz do czasu przed tragedią i do czasów po tragedii. jak dla mnie postać Emmy, dziewczyny, która popełniła samobójstwo nie została dobrze przedstawiona. W tej książce praktycznie nie nie można się o niej dowiedzieć. Wiemy tylko to, że często się przeprowadzała, że miała bogatych rodziców, a w szkole uchodziła za dziwkę, gdyż jako szesnastolatka zmieniała facetów jak rękawiczki i robiła z nimi to co chciała. I tyle. Aha! Jeszcze jedno: w książce mamy jeden akapit w którym dowiadujemy się, że popełniła samobójstwo - powiesiła się w garażu w swoim domu. Teraz już naprawdę to wszystko. Książka według mnie byłaby o wiele lepsza, gdybyśmy mogli poznać myśli, postępowanie, uczucia samej Emmy. A przez to, że całą historię ze swojego punktu widzenia opowiada Sara, która początkowo w ogóle nie widzi swojego udziału w tej tragedii, historia jest taka mało emocjonalna i w zasadzie ciekawa ... A teraz przejdźmy do plusów książki: Bardzo podobało mi się zakończenie. Moment, kiedy Sara uświadamia sobie, że wcale nie była takim niewiniątkiem był bardzo dobrze napisany. A końcowy fragment gdzie każdy mówi swoje "przeprosiny" i końcowa mowa Sary były pełne emocji i przyznam szczerze, że naprawdę się wzruszyłam. Dzięki tej książce uświadomiłam sobie, jak aktualny współcześnie jest problem mobbingu w szkole. Zrozumiałam, że choć nie zawsze możemy być tego świadami, nasze złośliwe uwagi i komentarze mogą być przez innych różnie interpretowane ... Każdy z nas ma uczucia i każdy z nas ma inną psychikę. Jednak nie powinniśmy się nawzajem niszczyć ...
Od pewnego czasu chciałam wprowadzić coś nowego do bloga i wpadłam na pomysł rankingów najlepszych dziesięciu książek itp w danej kategorii. Na dzisiaj przygotowałam ranking dziesięciu najlepiej wspominanych przeze mnie lektur ^^ Zapraszam do czytania :)
Miejsce 10
Astrid Lindgren
"Dzieci z Bullerbyn"
To była moja pierwsza tak hmm ... obszerna książka w dzieciństwie :) Pamiętam moje ogromne zbulwersowanie, gdyż uważałam, że dzieci nie powinno się tak przemęczać :) Po przeczytaniu jednak byłam zachwycona i od tego momentu coraz częściej sięgałam po "grube tomiska" :D
Miejsce 9
Aleksander Fredro
"Zemsta"
"Jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby"
Nie cierpię książek pisanych wierszem.
Naprawdę.
Nie cierpię.
Ta jednak przypadła mi do gustu, z łatwością i przyjemnością mi się ją czytało, Papkin był moim idolem xDDDD
Miejsce 8
Mark Twain
"Przygody Tomka Sawyera"
Była to bodajże pierwsza książka przygodowa. Mimo iż bardziej była ona dla chłopców to mnie także bardzo się spodobała.
Miejsce 7
Małgorzata Musierowicz
"Opium w rosole"
Cóż tu dużo mówić: Świetna polska pisarka i jak zawsze świetna historia ^^
Miejsce 6
Krystyna
"Piątka z Zakątka"
Niewiele pamiętam z tej książki, ale pamiętam, że bardzo mi się podobała :P
Przeczytałam nawet drugą część xDDD
Miejsce 5
Charles Dickens
"Opowieść wigilijna"
Magia świąt istnieje...
A każdy z nas może się zmienić w każdej chwili :)
Cudowna książka <3
Miejsce 4
Agatha Christie
"Dwanaście prac Herkulesa"
Mój pierwszy przeczytany kryminał <3
Początek mojej miłości do twórczości Agathy Christie <3
A teraz czas na podium:
Miejsce 3
Aleksander Kamiński
"Kamienie na szaniec"
Dzięki tej książce zrozumiałam, czym tak naprawdę jest patriotyzm.
Dzięki tej książce wiem, że my młodzi ludzie także możemy zmienić bieg historii ...
Miejsce 2
Lucy Maud Montgomery
"Ania z Zielonego Wzgórza"
Historia Ani tak bardzo mnie wciągnęła, że przeczytałam kilka dalszych części ^^
No i oczywiście trzeba tu wspomnieć też o Gilbercie - był on moim pierwszym "książkowym mężem" <3
Miejsce 1
A. A Milne
"Kubuś Puchatek"
Całe moje dzieciństwo <3
A które lektury przypadły Wam najbardziej do gustu?
Może macie inne zdanie jeśli chodzi o kolejność miejsc?
Kto z Was rozpoczął ferie? A kto z Was tak jak ja pożegał się z czasem wolnym i musiał stawić czoło szkolnej rzeczywistości :)
Ja powracam dzisiaj do Was z kolejną recenzją :) Zapraszam:
Autor: Eric Emmanuel Schmitt
Tytuł: "Napój miłosny"
Ilość stron: 140
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2015
Czy mamy swobodę wyboru tego, kogo kochamy?
Czy to my wybieramy? Czy zostajemy wybrani?
Adam, psychoanalityk, twierdzi, że posiadł tajemnicę "napoju miłosnego". Uważa, że potrafi sprawić, że każda kobieta legnie u jego stóp.
Luiza nie wierzy, że miłość można tak po prostu wywołać. Pragnie pojąć istotę uczucia. Czy jest skutkiem jakiegoś procesu chemicznego? Czy może duchowym cudem?
Postanawiają założyć się, kto ma rację, i wystawić teorię Adama na próbę. Pewny siebie mężczyzna planuje uwieść koleżankę Luizy. Jednak sytuacja szybko wymyka się spod kontroli, a dwuznaczna gra, jaka wywiązuje się między bohaterami, prowadzi do zaskakującego zakończenia ...
Moja ocena: 9/10
Eric Emmanuel Schmitt jest jednym z moich ulubionych autorów. Dlatego więc bardzo się ucieszyłam gdy zobaczyłam w bibliotece nowiutką książkę tego świetnego autora :) Książka ta napisana jest w formie listów, przez co szybko i dość przyjemnie się ją czyta. Książki Schmitta choć napisane są w humorystyczny sposób, to poruszają ważne tematy. "Napój miłosny" to historia Adama i Luizy, dwojga w sobie niegdyś szalenie zakochanych. Teraz oboje mieszkają osobno, oddzieleni oceanem, i każde z nich żyje własnym życiem. Utrzymują jednak ze soba wciąż kontakt. Kiedy jednak każde z nich znajduje miłość, zarówno przez Luizę jak i Adama przmawia zazdrość i smutek, że ich pięcioletni związek nie przetrwał ...
Czy prawdziwa miłość potrafi przetrwać najcięższe próby?
Czym tak naprawdę jest miłość?
Czy to my wybieramy miłość czy to ona wybiera nas?
Książka ta, jest naprawdę godna polecenia, jeśli ktoś lubi przeczytać coś więcej, niż tylko jakieś banalne romansy. Schmitt w doskonały sposób potrafi przekazać odpowiedzi na ważne pytania.
