[151] Colleen Hoover - "Point of retreat"

~Witajcie kochani!

Żadnych wstępów dziś nie będzie, gdyż muszę Wam się wyżalić na temat pewnej książki, która została okrzyknięta przeze mnie jednym z większych rozczarowań tego roku :/

Zapraszam!

Autor: Colleen Hoover

Tytuł: "Point of retreat"

Cykl: "Slammed"

Ilość stron: 301

Wydawnictwo: YA!

Data premiery: 14 lutego 2018

Panie i Panowie! Stała się rzecz niebywała! 

Nie od dziś wiadomo, że uwielbiam twórczość Colleen Hoover i każdą jej książkę biorę „w ciemno”, mając przy tym stuprocentową pewność, że się nie zawiodę. Większość jej historii obdarzyłam najwyższą oceną i do dziś wspominam je z ogromnym sentymentem. 

Nie sądziłam, że dożyję takiego dnia, w którym będę musiała otwarcie przyznać, że jestem rozczarowana jakąkolwiek pozycją od tej autorki.

A tak właśnie było w przypadku „Point of retreat” („Nieprzekraczalna granica”), czyli II tomu serii „Slammed”.

Layken i Willa łączy więcej niż typowe młode pary. Mają za sobą podobne doświadczenia, podobne potrzeby. Oboje stracili rodziców i muszą poradzić sobie z wychowaniem młodszego rodzeństwa.

Wygląda na to, że są dla siebie stworzeni. Ich związek rozpada się jednak, gdy na drodze Willa pojawia się jego dawna miłość Vaughn. Chłopak utrzymuje z nią kontakt, chociaż wie, że Layken może mu nie wybaczyć kłamstw.

Czasami dwoje ludzi musi się rozstać, by zdać sobie sprawę z tego, jak bardzo siebie potrzebują. Czy Willowi uda się naprawić to, co zniszczył, zanim rozstaną się z Layken na zawsze i już nigdy więcej nie zobaczą?

Na samym początku, muszę wyrzucić z siebie pewną dość istotną informację, a mianowicie …

Połowa tej książki to jedna wielka PORAŻKA. Wynudziłam się jak nigdy, modląc się o jakąkolwiek akcję.

Uff! Powiedziałam to.

A teraz tak zupełnie na poważnie.

Przez połowę książki nic się nie dzieje. Nic a nic. Jest tylko takie przeciąganie typowo nastolatkowej dramy. Konflikt między Layken a Will’em i ich ostateczne zerwanie (to żaden spojler, TO się ciągnie przez całą książkę) były nietrafione i strasznie … niedojrzałe? Co chwila musiałam powracać do pierwszej strony, by upewnić się, że w rękach trzymam książkę mojej ulubionej autorki. Ta historia była zbyt typowa, schematyczna, pozbawiona tego „czegoś” co uwielbiam w książkach Hoover.

Czytając „Point od retreat” nasuwała mi się ciągle ta sama myśl: „To wszystko już było”. Nawet jeśli gdzieś w połowie historii pojawiła się we mnie iskierka nadziei, że ta książka jest jeszcze do uratowania, to jednak ostateczny finał zrujnował me marzenia. Wszystko działo się zbyt szybko, tak jakby autorka pisała to zakończenie na czas. Nasuwa się w takim razie pytanie: Dlaczego tak długo ciągnęła ten początek?

To, czego mi brakowało w tej części to slamy. W poprzedniej części, autorka potrafiła dużą część historii opowiedzieć właśnie za pomocą tych charakterystycznych wierszy. W „Point of retreat” one występują, ale w dużym ograniczeniu.

Jeśli w I tomie zachwycałam się wykreowanymi bohaterami, tak w przypadku II części nie mogę wybaczyć autorce tego, że zrobiła z Layken głupiutką, naiwną i pełną buzujących hormonów nastolatkę. Jej zachowanie wołało o pomstę do nieba, uwierzcie mi. Z kolei zaś Will w moich oczach stał się zupełnym pantoflarzem.

Na dzień dzisiejszy, z ręką na sercu mogę przyznać, że kontynuacja historii Layken i Will’a była zbędna. Uważam, że pierwszy tom sam w sobie by się obronił i z pewnością zostawiłby bardziej pozytywne wspomnienia bez swojej kontynuacji. 

Niestety, powiedzmy sobie to otwarcie: „Point of retreat” to niewypał.

Podsumowując, II tom cyklu „Slammed” okazał się być klęską. To rozczarowanie jest zupełnie dla mnie nowym uczuciem, biorąc pod uwagę moją miłość do twórczości pani Hoover. Mam nadzieję, że w III (ostatnim) tomie jakoś się wybroni i zrekompensuje mi jakoś ten nieszczęsny drugi tom.

Moja ocena: 6/10

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu YA!

Ktoś z Was czytał?

Jesteście równo mocno zawiedzeni jak ja, czy wręcz przeciwnie?

Girl from Stars